Czy Ty też jesteś superbohaterem? Umiesz dużo i dobrze pracować, dużo i dobrze bawić się, zajebiście wyglądać i pachnieć, ugotować zajebisty obiad, pamiętać o wszystkich urodzinach i terminach, dobrze się czuć, uprawiać sport, mieć porządek w domu, zwiedzać galerie, chodzić do kina, i w międzyczasie jeszcze uprawiać zajebisty seks? To zupełnie jak my wszyscy! Przynajmniej tak to wygląda, jeśli wnioskować po pobieżnych pogawędkach w knajpie. A może jednak czujesz, że wszystko sypie Ci się z rąk, praca wysysa z Ciebie wszystkie soki, nie masz czasu dobrze zjeść, w domu bezsensownie gapisz się w ekran komputera, na imprezie masz ochotę ułożyć się na kanapie i odlecieć, sen jest za krótki, a kac zabija bardziej niż by to wynikało z opowieści innych?
Mam wrażenie, że nadużywanie siebie i swojego ciała stało się naszą współczesną chlubą. Opowieści o tym, że w pracy jesteśmy tak potrzebni i zajęci, że przy dużym szczęściu zdążymy co najwyżej wciągnąć jakiś szybki lunch przy biurku, o tym ile udało nam się w jeden dzień załatwić, jak to jemy cokolwiek się nawinie i nic nam nie jest, jak to zajebiście "dajemy radę" bo wszystko co trzeba ogarniamy sami, bez niczyjej pomocy. Z politowaniem, a może nawet złością patrzymy na tych, co nie ogarniają, spóźniają się, są rozkojarzeni, zapominają być politycznie poprawni, noszą plamę po obiedzie na spodniach, zostają w tyle, kiedy my się spieszymy, nie słyszeli o najciekawszych i najważniejszych faktach i wydarzeniach, a co najgorsze nie imponują im nasze poświęcenia!
Czy ktoś zastanawiał się, dla kogo właściwie dajemy radę? Dla siebie czy dla innych? A może jest już to zwykły automatyzm, który nie przynosi korzyści nikomu? Gdyby tak od dziś postawić na głowie nasze przekonania i pomyśleć:
- jest ok czasem być słabym
- jest ok czasem prosić o pomoc
- jest ok potrzebować na coś więcej czasu niż inni
- jest ok odmawiać, kiedy coś nam nie służy
- jest ok zrobić coś inaczej niż wszyscy, jeśli taka jest moja potrzeba
- jest ok przyznać się do błędu lub porażki
- jest ok o czymś zapomnieć
- jest ok czegoś nie umieć
- jest ok czasem być zmęczonym
- jest ok być delikatną osobą
- jest ok być zależnym od innych.
Masz prawo zadbać o siebie i swoje ciało, dać sobie czas i luz. Masz prawo zażądać w pracy prawdziwej przerwy na lunch. Masz prawo odmówić zrobienia czegoś, co jest niezgodne z Twoimi przekonaniami. Masz prawo odmówić jedzenia czegoś, po czym źle się czujesz. Masz prawo iść wcześnie spać. Masz prawo do błędów i zmiany przekonań. Masz prawo spełniać swoje marzenia! Proszę, przestańmy udawać superbohaterów. Nie od tego zależy nasza wartość. Pozbądźmy się tego, co nas niszczy, żeby znaleźć czas i energię na robienie tego, czego pragniemy. Żeby znaleźć czas na głębokie relacje z bliskimi, przyjaciółmi i samym sobą, żeby im móc powiedzieć TAK. Wspierajmy tych, którzy tak robią. Budujmy siłę, żeby robić wielkie rzeczy, a nie siłę, żeby wytrzymywać cierpienie. To naprawdę nie musi być głównym powodem do dumy. O tym przypominam sobie codziennie i tego również Wam życzę!
---
obrazek: http://www.etsy.com/listing/99665676/im-fine-zombie-shirt
Mam wrażenie, że nadużywanie siebie i swojego ciała stało się naszą współczesną chlubą. Opowieści o tym, że w pracy jesteśmy tak potrzebni i zajęci, że przy dużym szczęściu zdążymy co najwyżej wciągnąć jakiś szybki lunch przy biurku, o tym ile udało nam się w jeden dzień załatwić, jak to jemy cokolwiek się nawinie i nic nam nie jest, jak to zajebiście "dajemy radę" bo wszystko co trzeba ogarniamy sami, bez niczyjej pomocy. Z politowaniem, a może nawet złością patrzymy na tych, co nie ogarniają, spóźniają się, są rozkojarzeni, zapominają być politycznie poprawni, noszą plamę po obiedzie na spodniach, zostają w tyle, kiedy my się spieszymy, nie słyszeli o najciekawszych i najważniejszych faktach i wydarzeniach, a co najgorsze nie imponują im nasze poświęcenia!
Czy ktoś zastanawiał się, dla kogo właściwie dajemy radę? Dla siebie czy dla innych? A może jest już to zwykły automatyzm, który nie przynosi korzyści nikomu? Gdyby tak od dziś postawić na głowie nasze przekonania i pomyśleć:
- jest ok czasem być słabym
- jest ok czasem prosić o pomoc
- jest ok potrzebować na coś więcej czasu niż inni
- jest ok odmawiać, kiedy coś nam nie służy
- jest ok zrobić coś inaczej niż wszyscy, jeśli taka jest moja potrzeba
- jest ok przyznać się do błędu lub porażki
- jest ok o czymś zapomnieć
- jest ok czegoś nie umieć
- jest ok czasem być zmęczonym
- jest ok być delikatną osobą
- jest ok być zależnym od innych.
Masz prawo zadbać o siebie i swoje ciało, dać sobie czas i luz. Masz prawo zażądać w pracy prawdziwej przerwy na lunch. Masz prawo odmówić zrobienia czegoś, co jest niezgodne z Twoimi przekonaniami. Masz prawo odmówić jedzenia czegoś, po czym źle się czujesz. Masz prawo iść wcześnie spać. Masz prawo do błędów i zmiany przekonań. Masz prawo spełniać swoje marzenia! Proszę, przestańmy udawać superbohaterów. Nie od tego zależy nasza wartość. Pozbądźmy się tego, co nas niszczy, żeby znaleźć czas i energię na robienie tego, czego pragniemy. Żeby znaleźć czas na głębokie relacje z bliskimi, przyjaciółmi i samym sobą, żeby im móc powiedzieć TAK. Wspierajmy tych, którzy tak robią. Budujmy siłę, żeby robić wielkie rzeczy, a nie siłę, żeby wytrzymywać cierpienie. To naprawdę nie musi być głównym powodem do dumy. O tym przypominam sobie codziennie i tego również Wam życzę!
---
obrazek: http://www.etsy.com/listing/99665676/im-fine-zombie-shirt
trafiasz w sedno!
OdpowiedzUsuń